Een extra dag te Basel gebleven en best genoten ook al is het even wennen aan de stadse omgeving. Aan het eind van dit deel zullen we wat prenten opnemen.
In de jeugdherberg zijn de mailmogelijkheden beperkt. Morgen, 26-5, iets minder heet weer - gelukkig - maar wellicht wat regen, we zullen zien.
Met name Marleen dank voor haar sms,jes, dat is leuk en het werkt ook technisch goed.
29-5: Veldkirch
Dank voor jullie reacties, da's leuk hoor!
Inmiddels hebben we onze dorps-, parochie- en "echte"reisgenoten voor de 2e keer ontmoet. Vandaag in de jeugdherberg te Veldkirch, waar anders, ontmoetten we Gerrit en Diny Mol weer. Wat een verrassing na een fietstocht van 80 km door de regen.
Helaas, van het Bodenmeer en de omgevende Alpen niet veel gezien. We waren al lang blij dat er geen brokken zijn gemaakt of zaken verloren zijn geraakt.
Nee, dan gisteren. Wat een dag! Eerst wat simpele zaken in het ongerede: tandpasta kwijt (niet erg met 3 eigen tanden), dan een paar sokken kwijt (ook niet erg met meerdere resterende exemplaren), een fietshelm (gelukkig verlost van dit dilemma immers nog nimmer op gehad en toch maar meegesleept) nee, het ergste was: Thea kwijt! Onvervangbaar en dus rampzalig! Na een uurtje zoeken in de logische omgeving, besloten een warme kroeg op te zoeken om daar de hulp van derden in te roepen. Ziedaar een verlossend eenvoudige suggestie, "Hebt u uw telefoon al gebruikt", nee die staat niet eens aan en Thea heeft er geen maar ik zal hem eens aanzetten ... Voila, een gemiste oproep. Een behulpzame Zwitser had naar mij gebeld. Zo kwam alles weer goed en voelen wij ons hernieuwd in de echt verbonden.
Vandaag kwamen de verloren sokken boven water, tandpasta blijkt voor een woekerprijs best te koop te zijn en morgenochtend worden we vast met een helm op wakker.
Jullie merken het, het is een boeiende tocht.
Inmiddels zitten we in Veldkirch, in Oostenrijk, bijna in Liechtenstein en maken ons op voor de grote vraag: is de Splugenpas voor ons een haalbare barriere of blijkt ie zelfs gesprerrt. Dit laatste zou ons van alle blaam zuiveren terwijl we dan toch de trein pakken. Met deze onzekerheid kunnen we gerust de nacht in, in dit prachtig pand (een voormalig leprosenverblijf waar nu dus andere behoeftigen worden verzorgd).
Onder een afdak is de tent opgezet om te drogen, want rondrijden met overltollig water is toch ook maar onzinnig.
Prenten op Picasa zetten is er hier helaas niet bij het blijkt erg traag te gaan en we moeten echt naar bedje toe. Dus helaas een andere keer..
4-6: Cremona
Eindelijk komt het er weer eens van. Een internetgelegenheid die past qua moment en techniek (alhoewel..)
Na Feldkirch kwamen we toch echt in het slechte regenweer terecht, wat een gedrup zeg. Om niet in de put te raken zijn we maar stoer doorgegaan en kwamen zowaar nog verder ook (84 km verder in Thusis, hotelletje). Er is iets beter weer voorspeld.
De Splugenpas begint te lonken, zoude we dat halen voordat het opnieuw gaat regenen of kiezen we voor een haasjeover per trein?
De keuze werd gemaakt toen we na een voortreffelijke nachtrust hadden bedacht dat je er desnoods halverwege mee stopt en daar een onderkomen in duikt, dat kan immers ook nog. Met zoveel reserves in het achterhoofd kunnen we de uitdaging niet los laten en zetten in op de passage vanaf 700 m naar de 2115 m hoge overgang op eigen kracht. Toen we om 13.30 te Splugen op de helft waren en flink gingen eten en drinken was het ei weer snel gelegd, we gaan voor de volle mep. Nou dat hebben we geweten. De tegenwind stak op en een miezerregentje werd echt water en zelfs wat sneeuwig. Kortom: mooi om op terug te zien maar je moet wel een beetje gestoord zijn om dit echt leuk te vinden.
Na de eerste de beste rifugio in de afdaling konden we het warme houtkacheltje niet weerstaan.
Heerlijk bijgekomen en ietwat euforisch zijn we de volgende dag heel beschaafd (met 1 helm op) in wat losse waterdruppels afgedaald. De temp. liep van lieverlee weer op van 0 naar 15 graden, wat een luxe!
Verderop gaat het weer echt regenen en stijgt de temp. verder. Aan het Comomeer (zeggen ze, we zien het amper) betrekken we een B&B.
Wakker worden "in een ansichtkaart", dat is wat we de volgende dag meemaken. Droog en zonnig met sneeuw op de toppen van de bergen. Mooie prenten levert dat op.
Het boekje van meneer Benjaminse liegt intussen niet: "als het geregend heeft, laat staan als het echt regent, moet je wellicht niet langs de oevers van de Adda rijden". Wat een bende! Onze fietsen zien er niet meer uit, we kruipen door een bouwhek om niet terug te hoeven rijden over een mengsel van modder en rivierkeitjes. In Treviglio betrekken we na 84 km een hotelletje, hangen de was weer op en gaan happen, we hebben het verdiend.
Inmiddels is het weer hier een stuk "beter". Na veel regen en kou daarbovenin vallen we in een ander uiterste: zo'n 30 graden en super vochtig, je wordt er een beetje onwel van..
Vandaag na 26 km op de camping van Cremona neergestreken. De stad leunt sterk op zijn riante verleden (bekend van Stradivarius en Monteverdi en nog een aantal beroemdheden die we zelf net kennen), een soort klein Firenze maar het haalt het natuurlijk niet.. Wel is het erg Italiaans en dat doet ons goed. we beginnen langzaam aan het leefpatroon te wennen: 2 a 3 uur lunchen (een siesta heb je dan inderdaad niet meer nodig) en verder lekker laat op en toch vroeg naar bed. Kortom een lui leventje hier dat we graag ondergaan om maar meteen even bij te komen van de toch wel heftige tocht zover.
Foto's sturen zit er alweer niet in, nu in "Internet train", een zeer organiek internetkantoorachtige omgeving met 8 PC's. Thea gaat nu na of er niet toch mogelijkheden zijn, nee dus, noodzakelijke hulpstukken liggen op de camping 3km verderop en daar loop ik niet even heen en weer naar toe.
Wat overblijft is het gevoel dat Italiaans ons steeds moeilijker afgaat sinds we alweer in Spanje waren. De lui hier verstaan geen klap van ons gebrabbel en dat is hun niet kwalijk te nemen. Verder gaat alles goed hoor, we eten als wolven en drinken als Tempeliers, Thea heeft net een paar sandalen aangeschaft waarin je niet spontaan wegdrijft en het andere loopwerk - de fietsen - houden zich ook goed, voortreffelijk eigenlijk gezien wat ze zo al hebben doorstaan.
Groetjes en tot de volgende keer, Thea en Thomas
Ps dank aan alle supporters, we hebben de mailtjes keurig gelezen en hopen met dit verhaal jullie beantwoord te hebben.
7-6: Castel D'Aiano
We zijn er weer, ja alweer. Intussen beland in een hotel in Castel D'Aiano - je weet wel vlak bij Zocca - treffen we zowaar een bereidwillige familie in het hotel die ons op hun laptoppie laat rommelen.
Waar waren we gebleven? Oh ja, in Cremona geloven we. De nacht verliep geweldig, eerst drukkend heet, toen wat muggen van minimale omvang met een groot injectievermogen en tot slot een natte tent omdat Thomas 2 haringen was vergeten en de onvermijdelijke regenbui voor een gering deel binnenstroomde. Kortom, iets om te memoreren.
In Guastalla werden we door een Duits sprekende Italiaan naar de jeugdherberg begeleid. Onderweg kreeg ie een lekke band en zo konden we ondanks onze vele voorbereidingen toch nog een band gaan plakken. De man was er zozeer door vertederd dat hij ons een fles Lambruscowijn aankocht die we later met veel genoegen hebben opgedronken. Ongehoord lekker overigens, ook wel iets voor thuis. Inmiddels vergeten we bijna te vermelden dat het weer inmiddels zeer van slag is. Waar Nederland zucht onder 30 graden weten ze hier niet goed wanneer de vakanties kunnen aanvangen, het lijkt echt nergens op, zoveel en vaak regen. Een gelukje is nog dat de temperatuur best aardig is, tussen 15 en 20 graden. Als je dan wat moet klimmen, en van binnen net zo nat wordt als van buiten is de lol er eigenlijk wel snel af, eerlijk is eerlijk.
Over water gesproken: ze hebben hier wel erg creatieve oplossingen voor dreigend hoog water. De fietsbrug bij de jeugdherberg over een zijriviertje van de Po staat op drijvers, zodat hier met hoog water gewoon mee omhoog beweegt. Zo wordt een constante onderdoorvaarthoogte gegarandeerd en bij hoog water is er toch geen fietser dus waar hebben we dan een brug voor nodig? OOk de jeugdherberg staat op drijvers en we zijn na een voortreffelijke nachtrust best blij dat we weer vast grond onder voeten hebben.
De tocht naar Modena zullen we niet snel vergeten. Door alle regen zie je niet zo best (of ligt het aan de meer dan dubbelzinnige achterhaalde info van ons reisgidsje?), in ieder geval belandden we op een schitterend fietspad langs een snelweg dat echter in een fuik eindigde: doorgaan mag niet want hier eindigt het pad, doorgaan moet toch want hier moet je rechtsaf kunnen. Jammer dat we nu de foto er niet bij kunnen doen, het is schitterend hoe dit ambtenarij illustreert. Enfin, samen de boel over de vangrail getild en voila...
Modena, toch echt geen dorp, werd moeiteloos binnengereden, pardon, gespoeld. Wat een hoosbui, de dienstdoende heer bij de jeugdherberg was zeer onder de indruk en gaf alles wat ie kon en dat was veel: een familiekamer en riante bergruimte voor de fietsen. Na een uurtje ken je dan jezelf niet terug, heerlijk gedouched voel je je een heel ander mens. Toch zal Modena ons bijblijven als een waterige boel met een rommelige binnenstad. Schitterende DOM bekeken maar dat was het dan ook wel zo'n beetje. Tijd om een en ander te compenseren met een stevig bezoek aan een goed restaurant. Ook hier vloeide de Lambrusco, heerlijk.
Vandaag, alweer in de regen, doorgereden tot Castel D'Aiano. Het klimmen valt ons wat zwaar. Zodra de energie wat afneemt, zakt de lichaamstemperatuur en wordt het echt onaangenaam om door te fietsen. Vandaar dat we nu het warme bedje weer opzoeken en jullie het allerbeste wensen. Intussen gaan we door met genieten, ook al is het af en toe best behoorlijk afzien. De overheerlijke keuken hier maakt met steeds weer goed.
Groetjes, Thea en Thomas
10-6: Florence
Alweer een mailfaciliteit, nu in Firenze.
Vanaf vrijdag 8 juni schijnt de zon! Heerlijk! Soms medogenloos, soms een dreigende bui maar toch, heerlijk warm.
Voor de lunch in Prachia werden we warm onthaald door een schijnbaar loslopende hond. Het dier keek ons verwachtingsvol aan en likte Thomas' zilte kuiten.
Heerlijke Parmezaanse, moet ie gedacht hebben. nou ja, wij gaan lekker eten... Als we goed gevuld en doordrenkt, dus na een uur of 2, buiten komen veert El Cana juigend op, de reis kan beginnen, zie je hem denken.
Thea is in alle staten, het is bloedgevaarlijk als zo'n beest, naast - voor -links - rechts van jou en van de weg begint mee te lopen. Nu is ons Italiaans wel ietsjes beter geworden maar haalt het peil van een hond nog lang niet. Na zo'n 5 km treffen we een politieagent die echter zijn schouders ophaalt, afschieten is ook geen goede optie dus verder maar. Met het vooruitzicht op een afdaling zullen we hem toch wel achter ons gaan laten. Ondertussen gaat ie schuimbekkend door, de trouwe wellusteling. Zou zijn baas hem zo mishandeld hebben?
Op zeker moment raakt ie zo moe dat ie onder de fiets van Thomas komt en die rijdt over zijn linker achterpoot. Een natte gil, en hinkepotend gaat ie voort. Gelukkig dat er geen ander ongeluk van kwam. Vlak voor de afdaling inzet, komen we door een dorp waar een voorbijganger hem lokt en gelukkig bij zijn halsband vasthoudt. GRATIA schreeuwen we uit, de afdaling met stukjes van 15% kan beginnen.
In Pistoia vinden we via 't VVV een B&B - meer geluk dan wijsheid: de verhuurster plukt ons van de straat, we hadden het anders nooit gevonden.
Zaterdag op naar Florence, wat een route heeft meneer Benjaminse voor ons bedacht! Wat mij betreft is ie gezakt (erg lang en lastig te vinden) maar het was wel mooi dat moet gezegd.
De Camping Michelangelo in Florence is een zaligheid, vlak bij de kern en we kunnen alle kleding in grote wasmachines kiepelen, dat was hard nodig na 4 weken halve handwasjes...
Hiermee zit deel 2 van de tocht er op en gaan we maandag de tocht vervolgen via Assisi naar Rome.
Groetjes en zegen, of gewoon Salve, van Thea en Thomas
Zie hieronder voor wat prenten uit deel 2
 |
| Rome deel 2 (Basel-Flo |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten