Rosmalen, 7 juli 2007
Na veel regen in dit kikkerlandje en een heleboel mankementen aan onze PC-omgeving vind je vanzelf ook tijd voor de slotmail van onze fietsreis.
We hebben ervaren dat we na Compostela de lat wat hoog hebben gelegd: het mocht best een pelgrimsreis worden. Nu, na totaal 2374 fiets-km's, zijn we van mening dat we die ook inderdaad hebben gekregen maar dan anders. Geen min of meer levendige kloosters onderweg, geen voorkomende gemeenschappen die de arme sloebers voor een prikkie onderdak, lavenis en bemoediging geven. Wat een verschil, onze verwachtingen kwamen niet uit. Tenminste, dat dachten we aanvankelijk.
Nu we weer thuis zijn, in onze koele maar knusse bedjes liggen met dierbaren om ons heen die, voor zover nu bekend, allen goed op de been zijn gebleven, nu krijgen we achteraf toch een soort pelgrimsgevoel al is beslist niet helder wat dat is. Het was immers technisch volstrekt overbodig om met een fiets naar Rome te gaan. Wat een verspilling. Voor een relatief gering bedragje zijn we in 1,5 uur terug gevlogen. Maar wat een verschil, niets gezien op de terugweg dan medemensen die graag voor nog minder pegeltjes snel naar huis willen. Ontmoeten is er niet bij.
Onderweg hebben we, achteraf veel winst gehaald: we hebben elkaars horizons gezien, gemerkt hoe iemand is die een eind ervaart aan mogelijkheden. Hoe we dan toch samen verder willen in de wetenschap dat er niets wezenlijks veranderd is. We hebben gemerkt dat het oude roomse rijk vulkanisch van aard is: een flinke bult met vruchtbare aarde om zich heen. Maar ook een vulkaan, met een groots verleden waarvan de taal en vorm ons slechts aanspreken omdat ze mooie oude waarden vertegenwoordigen. De actuele behoeften worden er, tenminste bij ons, niet mee ingevuld.
Wat de technische kant betreft, nemen we graag afstand van de reisboekjes van meneer Benjamins. Wellicht is de inmiddels nieuwe druk beter leesbaar en meer actueel maar daar hadden wij niets aan. De route, of beter het assortiment routes, was mooi, zeer mooi, maar vooral geschikt voor uitdaging zoekende en puzzelende jongelingen en niet voor 60-plussers. Dat gaan we een volgende keer beslist anders doen. Verder komt het ons voor dat het gebruik van een tent verplicht in de oudedagsvoorziening zou moeten worden opgenomen, het schept ruimte, conversaties, scherpt de reuk en het gehoor en je wordt er wat lenig van, tenminste als je vooraf voldoende stram ben.
Al met al een mooie ervaring waar we met plezier op terugzien, niet in de laatste plaats door mail- en sms-contacten met onze medereizigers. Bedankt!
Thea en Thomas Sanders
zaterdag 7 juli 2007
vrijdag 6 juli 2007
Roma 2007, deel 3, Florence - Rome, een warm slotstuk
12 juni: Florence en later Siena:
Eergisteren uitgebreid door Florence gekeken, ook wel eens leuk maar de fietserij trekt ook. Het mooie weer houdt aan, af en toe een dreigende lucht maar dat kan ook de lucht doen die wij af en toe verspreid(d)en. We zien zowaar kans wat prenten naar de reisgenoten (het thuisfront) te mailen. Het is en blijft een mooie stad maar met het massale toerisme hebben we wat moeite.
Gisteren voorspoedig naar Siena afgedaald (68 km), na natuurlijk eerst een keer of drie te hebben geklommen. Jammer dat zoveel verkeer op de straten is, we vinden het best gevaarlijk hier.
Iets bijzonders gebeurd? Ja eigenlijk wel, uit het regelmatig sms contact met onze ook-reizende-dorpsgenoten Gerrit en Diny bleek dat als we het goed plannen er nog een kort treffen in zit ook. Da's gelukt, vanochtend, kort voor hun vertrek.
Je weet niet half hoe fijn het is om ook eens uit andermans mond te vernemen dat zij het fietsen en wegvinden ook maar moeilijk vinden. Immers je gaat aan je eigen waarnemingen en vermogens twijfelen en dit helpt dan geweldig.
Nu te Siena weer een korte rustpauze. Even wennen aan de cultuur in de jeugdherberg - ja hoor we voelen ons er al weer thuis - en de overgang meemaken naar een stedelijke en toeristische omgeving. De camping is overigens gesloten, een ons tegemoet reizende NL-er wees ons daar op, iets dat anderen beslist niet steeds wordt verteld.
Zo kwam er een echtpaar met baby, ook op de fiets, diep in de avond aan in de jeugdherberg nadat ze eerst zelf moesten vaststellen dat de camping niet meer open is. Het staalt je wel, dergelijke ervaringen maar of je ook op zit te wachten...
Het plaatsje Siena hier is prachtig en dat vinden wij niet alleen. Tot onze verassing zijn de prijzen niet buitensporig veel hoger maar dat blijkt men te compenseren met de hoeveelheden, we hebben ondanks de uitgebreide lunch al weer behoorlijk trek. Al het moois hier is nu niet te tonen maar onderaan staan toch nog enkele prenten.
16 juni, te Assisi na 2042 km weer even bijpraten...
We verlieten Siena door een schitterend gebied, le Crete, als we ons goed herinneren. De prenten laten zien wat we zelfs in de Extremadura in Spanje niet tegen kwamen: een geweldige leegte die je ruimte schept, zalig!
Er werd flink geklommen maar dan heb je ook wat... Het avondeten in Sinalinga lieten we ons goed smaken.
Volgende dag gaf ons muesli-ontbijt ons vleugels - de standaard ontbijten hier zijn mislukte lekkermakertjes - op naar Cortona. Moet je echt zien, maar de fiets lekker beneden gelaten en boven fijn naar de kapper. Heerlijk is dat met al die warmte om ons heen.
We gaan slapen in een camping aan het Trasimenomeer, heerlijk in je tent met schitterend vogelgezang. Volgens insiders zijn het vinken maar de nachtegaal laat zich ook zo horen maar omdat ie voortreffelijk een vink kan nadoen, hoor je het verschil niet. Een vorm van horend doof zijn, net als ziende blind.
Volgende dag komen we in Perugia terecht en fietsen in een maalstroom van verkeer helemaal naar boven. Het was de moeite waard maar dit moet je er eigenlijk niet even bij doen.
De afdaling werd een serieuze zoektocht want vergissen komt je duur te staan. Verder naar Assisi was het feestelijk, temeer daar Marleen (ons levend backoffice) ons er een slaapadres had ge-sms-ed. Dat vonden we zowaar en het blijkt passend en goedkoop.
Water is op dit slaapadres wat schaars, lastig met wassen maar dat doet de Franciscaanse gedachte goed.
We worden verrast met de ontdekking dat zondag de paus hier komt. Jammer voor Gerrit en Diny, die zijn net te Rome gearriveerd, maar de goedheilig man komt zomaar naar ons toe. Waar hebben we het aan verdiend?
Er blijkt ook een keerzijde: om veiligheidsredenen en ter voorbereiding op het bezoek worden de meeste kerken gesloten (na eerst teruggestuurd te zijn vanwege te korte broeken). Dus morgen (zondag) naar de H.Mis, we hebben al kaartjes gehaald...
Rest ons nu uit te roepen: Vrede en alle goeds (vrij vertaald van de vele tegeltjes, maar niet minder gemeend)
Groetjes, Thea en Thomas
17 juni, NO PAPA:
Sommigen van jullie hebben meegekeken, op de TV, naar het pausbezoek in Asissi. Je zag dan waarschijnlijk meer dan wij maar dat zit er wel vaker in als je er met de neus kort op staat.
Eigenlijk hebben de paus helemaal niet gezien, we zaten boven - op het bovenplein - want ondanks dat je daar ook kaartjes voor moest halen gaf het slechts uitzicht op een groot TV scherm en NO PAPA. Het was toen al aangenaam warm en na een uur of 2 vonden we het eigenlijk wel best. Keurig de mis uitgezeten en gelunchd want op een een inmiddels lege maag moet je niet gaan fietsen.
Je begrijpt dat we inmiddels verder zijn, wel 16 km, in Foligno waar ze een schitterende jeugdherberg hebben met gratis internet. Eigenlijk zijn we wel blij dat we het mooie Assisi achter ons hebben, het was niet leuk om veel kerken gesloten te vinden, de drukte van de massa is ook niet echt aantrekkelijk.
Onderweg, na 10 km, hebben we op een rustig plekje maar eens snel een grondzeil onder een boompje uitgerold en daarop een dutje gedaan, de ouwetjes waren er aan toe. Zo wordt zondag toch nog een rustdag. Verder eigenlijk geen nieuws, we gaan nog een dag of 3 - 4 door en hopen dan Rome te bereiken.
23 juni, bij Rome:
Zo, dat zit er op! Het was met het reisje wel zeg, het zal nog lang nagalmen.
Nu in Rome vanaf een camping aan het Lago di Bracciano met een bus+treinverbinding maar voor de volledigheid hebben we dat gisteren toch nog maar eerst met de fiets gedaan (82 km vv).
Al met al hebben 2298 km per fiets tot Rome gereden.
Nu lummelen we nog wat in Rome om dan over een paar dagen per trein naar Pisa te geraken van waaruit we hopen te vliegen op donderdag 28 juni naar Eindhoven. Da's pas luxe die we overigens stevig beginnen te waarderen.
Jullie merken dat we al een beetje aan het afronden zijn, de foto's en zo zullen op termijn wel het een en ander laten oprispen maar voor nu is het wel even genoeg geweest.
Kom, we gaan eens zien of we weer naar huis komen, lees camping, om het Romeinse stof en de bijbehorende herrie en de hitte van ons af te schudden.
Thuis wacht ons het droeve bericht dat Piet van Gelder, super van Maliskamp, er mee ophoudt. Dat is geen ingreep op wereldschaal, zo is alles betrekkelijk... maar toch.
We hopen jullie niet al te zeer te hebben vermoeid met prietpraat, dat moet je anders maar gewoon ook terug doen.
Groetjes en tot nader, waar dan ook, Thea en Thomas
28 juni, Pisa:
Laten we inmiddels in Pisa zitten! Ja hier rijden de treinen min of meer op tijd. Komt vast van de stakingen verleden week, dan laad je de accu immers weer op en mag je niet veel meer mis doen.
Dank voor de lieve thuisreiswensen, we hebben er alle vertrouwen in dat RyanAir ons morgen in Eindhoven zachtkens neer gaat zetten waarna we ons even mogen laven aan de zoete bronnen bij onze Borre en Lucia. Wat een vooruitzicht, heerlijk.
Hier in Pisa staat er van alles scheef, dat is goed zo, ze willen het immers graag zo houden. Brengt veel volk op de been en geeft dit provinciale universiteitsstadje een merkwaardige impuls. Nu we zowel gisterenavond als vanmiddag met succes de touristiche vreettenten hebben ontweken en het weer hier aangenaam is, komen we langzaam weer wat op adem. Wat een temperaturen daarginds in Rome! Als ik een huwelijksreis daarheen ging maken, stelde ik de feestelijkheden beslist uit tot midden in de winter.
Ons verblijf op de camping is aangenaam, qua comfort en op 800 m van "de toren". Beter dan de jeugdherberg van Pisa die een verlaten indruk maakte, zonder openingstijden, en pakweg 2 km verder.
We zijn nog niet aan een nabeschouwing van onze tocht toe maar die houden jullie tegoed, dat is afgesproken.
Graag dus tot ziens, mails of wat dan ook...
Groetjes Thea en Thomas
Zie voor foto's van dit (slot)deel:
Eergisteren uitgebreid door Florence gekeken, ook wel eens leuk maar de fietserij trekt ook. Het mooie weer houdt aan, af en toe een dreigende lucht maar dat kan ook de lucht doen die wij af en toe verspreid(d)en. We zien zowaar kans wat prenten naar de reisgenoten (het thuisfront) te mailen. Het is en blijft een mooie stad maar met het massale toerisme hebben we wat moeite.
Gisteren voorspoedig naar Siena afgedaald (68 km), na natuurlijk eerst een keer of drie te hebben geklommen. Jammer dat zoveel verkeer op de straten is, we vinden het best gevaarlijk hier.
Iets bijzonders gebeurd? Ja eigenlijk wel, uit het regelmatig sms contact met onze ook-reizende-dorpsgenoten Gerrit en Diny bleek dat als we het goed plannen er nog een kort treffen in zit ook. Da's gelukt, vanochtend, kort voor hun vertrek.
Je weet niet half hoe fijn het is om ook eens uit andermans mond te vernemen dat zij het fietsen en wegvinden ook maar moeilijk vinden. Immers je gaat aan je eigen waarnemingen en vermogens twijfelen en dit helpt dan geweldig.
Nu te Siena weer een korte rustpauze. Even wennen aan de cultuur in de jeugdherberg - ja hoor we voelen ons er al weer thuis - en de overgang meemaken naar een stedelijke en toeristische omgeving. De camping is overigens gesloten, een ons tegemoet reizende NL-er wees ons daar op, iets dat anderen beslist niet steeds wordt verteld.
Zo kwam er een echtpaar met baby, ook op de fiets, diep in de avond aan in de jeugdherberg nadat ze eerst zelf moesten vaststellen dat de camping niet meer open is. Het staalt je wel, dergelijke ervaringen maar of je ook op zit te wachten...
Het plaatsje Siena hier is prachtig en dat vinden wij niet alleen. Tot onze verassing zijn de prijzen niet buitensporig veel hoger maar dat blijkt men te compenseren met de hoeveelheden, we hebben ondanks de uitgebreide lunch al weer behoorlijk trek. Al het moois hier is nu niet te tonen maar onderaan staan toch nog enkele prenten.
16 juni, te Assisi na 2042 km weer even bijpraten...
We verlieten Siena door een schitterend gebied, le Crete, als we ons goed herinneren. De prenten laten zien wat we zelfs in de Extremadura in Spanje niet tegen kwamen: een geweldige leegte die je ruimte schept, zalig!
Er werd flink geklommen maar dan heb je ook wat... Het avondeten in Sinalinga lieten we ons goed smaken.
Volgende dag gaf ons muesli-ontbijt ons vleugels - de standaard ontbijten hier zijn mislukte lekkermakertjes - op naar Cortona. Moet je echt zien, maar de fiets lekker beneden gelaten en boven fijn naar de kapper. Heerlijk is dat met al die warmte om ons heen.
We gaan slapen in een camping aan het Trasimenomeer, heerlijk in je tent met schitterend vogelgezang. Volgens insiders zijn het vinken maar de nachtegaal laat zich ook zo horen maar omdat ie voortreffelijk een vink kan nadoen, hoor je het verschil niet. Een vorm van horend doof zijn, net als ziende blind.
Volgende dag komen we in Perugia terecht en fietsen in een maalstroom van verkeer helemaal naar boven. Het was de moeite waard maar dit moet je er eigenlijk niet even bij doen.
De afdaling werd een serieuze zoektocht want vergissen komt je duur te staan. Verder naar Assisi was het feestelijk, temeer daar Marleen (ons levend backoffice) ons er een slaapadres had ge-sms-ed. Dat vonden we zowaar en het blijkt passend en goedkoop.
Water is op dit slaapadres wat schaars, lastig met wassen maar dat doet de Franciscaanse gedachte goed.
We worden verrast met de ontdekking dat zondag de paus hier komt. Jammer voor Gerrit en Diny, die zijn net te Rome gearriveerd, maar de goedheilig man komt zomaar naar ons toe. Waar hebben we het aan verdiend?
Er blijkt ook een keerzijde: om veiligheidsredenen en ter voorbereiding op het bezoek worden de meeste kerken gesloten (na eerst teruggestuurd te zijn vanwege te korte broeken). Dus morgen (zondag) naar de H.Mis, we hebben al kaartjes gehaald...
Rest ons nu uit te roepen: Vrede en alle goeds (vrij vertaald van de vele tegeltjes, maar niet minder gemeend)
Groetjes, Thea en Thomas
17 juni, NO PAPA:
Sommigen van jullie hebben meegekeken, op de TV, naar het pausbezoek in Asissi. Je zag dan waarschijnlijk meer dan wij maar dat zit er wel vaker in als je er met de neus kort op staat.
Eigenlijk hebben de paus helemaal niet gezien, we zaten boven - op het bovenplein - want ondanks dat je daar ook kaartjes voor moest halen gaf het slechts uitzicht op een groot TV scherm en NO PAPA. Het was toen al aangenaam warm en na een uur of 2 vonden we het eigenlijk wel best. Keurig de mis uitgezeten en gelunchd want op een een inmiddels lege maag moet je niet gaan fietsen.
Je begrijpt dat we inmiddels verder zijn, wel 16 km, in Foligno waar ze een schitterende jeugdherberg hebben met gratis internet. Eigenlijk zijn we wel blij dat we het mooie Assisi achter ons hebben, het was niet leuk om veel kerken gesloten te vinden, de drukte van de massa is ook niet echt aantrekkelijk.
Onderweg, na 10 km, hebben we op een rustig plekje maar eens snel een grondzeil onder een boompje uitgerold en daarop een dutje gedaan, de ouwetjes waren er aan toe. Zo wordt zondag toch nog een rustdag. Verder eigenlijk geen nieuws, we gaan nog een dag of 3 - 4 door en hopen dan Rome te bereiken.
23 juni, bij Rome:
Zo, dat zit er op! Het was met het reisje wel zeg, het zal nog lang nagalmen.
Nu in Rome vanaf een camping aan het Lago di Bracciano met een bus+treinverbinding maar voor de volledigheid hebben we dat gisteren toch nog maar eerst met de fiets gedaan (82 km vv).
Al met al hebben 2298 km per fiets tot Rome gereden.
Nu lummelen we nog wat in Rome om dan over een paar dagen per trein naar Pisa te geraken van waaruit we hopen te vliegen op donderdag 28 juni naar Eindhoven. Da's pas luxe die we overigens stevig beginnen te waarderen.
Jullie merken dat we al een beetje aan het afronden zijn, de foto's en zo zullen op termijn wel het een en ander laten oprispen maar voor nu is het wel even genoeg geweest.
Kom, we gaan eens zien of we weer naar huis komen, lees camping, om het Romeinse stof en de bijbehorende herrie en de hitte van ons af te schudden.
Thuis wacht ons het droeve bericht dat Piet van Gelder, super van Maliskamp, er mee ophoudt. Dat is geen ingreep op wereldschaal, zo is alles betrekkelijk... maar toch.
We hopen jullie niet al te zeer te hebben vermoeid met prietpraat, dat moet je anders maar gewoon ook terug doen.
Groetjes en tot nader, waar dan ook, Thea en Thomas
28 juni, Pisa:
Laten we inmiddels in Pisa zitten! Ja hier rijden de treinen min of meer op tijd. Komt vast van de stakingen verleden week, dan laad je de accu immers weer op en mag je niet veel meer mis doen.
Dank voor de lieve thuisreiswensen, we hebben er alle vertrouwen in dat RyanAir ons morgen in Eindhoven zachtkens neer gaat zetten waarna we ons even mogen laven aan de zoete bronnen bij onze Borre en Lucia. Wat een vooruitzicht, heerlijk.
Hier in Pisa staat er van alles scheef, dat is goed zo, ze willen het immers graag zo houden. Brengt veel volk op de been en geeft dit provinciale universiteitsstadje een merkwaardige impuls. Nu we zowel gisterenavond als vanmiddag met succes de touristiche vreettenten hebben ontweken en het weer hier aangenaam is, komen we langzaam weer wat op adem. Wat een temperaturen daarginds in Rome! Als ik een huwelijksreis daarheen ging maken, stelde ik de feestelijkheden beslist uit tot midden in de winter.
Ons verblijf op de camping is aangenaam, qua comfort en op 800 m van "de toren". Beter dan de jeugdherberg van Pisa die een verlaten indruk maakte, zonder openingstijden, en pakweg 2 km verder.
We zijn nog niet aan een nabeschouwing van onze tocht toe maar die houden jullie tegoed, dat is afgesproken.
Graag dus tot ziens, mails of wat dan ook...
Groetjes Thea en Thomas
Zie voor foto's van dit (slot)deel:
 |
| Rome deel 3, Florence - Rome - Pisa - Rosmalen |
donderdag 5 juli 2007
Roma 2007, deel 2, Basel - Florence, een wereld van verschillen
25-5: Basel
Een extra dag te Basel gebleven en best genoten ook al is het even wennen aan de stadse omgeving. Aan het eind van dit deel zullen we wat prenten opnemen.
In de jeugdherberg zijn de mailmogelijkheden beperkt. Morgen, 26-5, iets minder heet weer - gelukkig - maar wellicht wat regen, we zullen zien.
Met name Marleen dank voor haar sms,jes, dat is leuk en het werkt ook technisch goed.
29-5: Veldkirch
Dank voor jullie reacties, da's leuk hoor!
Inmiddels hebben we onze dorps-, parochie- en "echte"reisgenoten voor de 2e keer ontmoet. Vandaag in de jeugdherberg te Veldkirch, waar anders, ontmoetten we Gerrit en Diny Mol weer. Wat een verrassing na een fietstocht van 80 km door de regen.
Helaas, van het Bodenmeer en de omgevende Alpen niet veel gezien. We waren al lang blij dat er geen brokken zijn gemaakt of zaken verloren zijn geraakt.
Nee, dan gisteren. Wat een dag! Eerst wat simpele zaken in het ongerede: tandpasta kwijt (niet erg met 3 eigen tanden), dan een paar sokken kwijt (ook niet erg met meerdere resterende exemplaren), een fietshelm (gelukkig verlost van dit dilemma immers nog nimmer op gehad en toch maar meegesleept) nee, het ergste was: Thea kwijt! Onvervangbaar en dus rampzalig! Na een uurtje zoeken in de logische omgeving, besloten een warme kroeg op te zoeken om daar de hulp van derden in te roepen. Ziedaar een verlossend eenvoudige suggestie, "Hebt u uw telefoon al gebruikt", nee die staat niet eens aan en Thea heeft er geen maar ik zal hem eens aanzetten ... Voila, een gemiste oproep. Een behulpzame Zwitser had naar mij gebeld. Zo kwam alles weer goed en voelen wij ons hernieuwd in de echt verbonden.
Vandaag kwamen de verloren sokken boven water, tandpasta blijkt voor een woekerprijs best te koop te zijn en morgenochtend worden we vast met een helm op wakker.
Jullie merken het, het is een boeiende tocht.
Inmiddels zitten we in Veldkirch, in Oostenrijk, bijna in Liechtenstein en maken ons op voor de grote vraag: is de Splugenpas voor ons een haalbare barriere of blijkt ie zelfs gesprerrt. Dit laatste zou ons van alle blaam zuiveren terwijl we dan toch de trein pakken. Met deze onzekerheid kunnen we gerust de nacht in, in dit prachtig pand (een voormalig leprosenverblijf waar nu dus andere behoeftigen worden verzorgd).
Onder een afdak is de tent opgezet om te drogen, want rondrijden met overltollig water is toch ook maar onzinnig.
Prenten op Picasa zetten is er hier helaas niet bij het blijkt erg traag te gaan en we moeten echt naar bedje toe. Dus helaas een andere keer..
4-6: Cremona
Eindelijk komt het er weer eens van. Een internetgelegenheid die past qua moment en techniek (alhoewel..)
Na Feldkirch kwamen we toch echt in het slechte regenweer terecht, wat een gedrup zeg. Om niet in de put te raken zijn we maar stoer doorgegaan en kwamen zowaar nog verder ook (84 km verder in Thusis, hotelletje). Er is iets beter weer voorspeld.
De Splugenpas begint te lonken, zoude we dat halen voordat het opnieuw gaat regenen of kiezen we voor een haasjeover per trein?
De keuze werd gemaakt toen we na een voortreffelijke nachtrust hadden bedacht dat je er desnoods halverwege mee stopt en daar een onderkomen in duikt, dat kan immers ook nog. Met zoveel reserves in het achterhoofd kunnen we de uitdaging niet los laten en zetten in op de passage vanaf 700 m naar de 2115 m hoge overgang op eigen kracht. Toen we om 13.30 te Splugen op de helft waren en flink gingen eten en drinken was het ei weer snel gelegd, we gaan voor de volle mep. Nou dat hebben we geweten. De tegenwind stak op en een miezerregentje werd echt water en zelfs wat sneeuwig. Kortom: mooi om op terug te zien maar je moet wel een beetje gestoord zijn om dit echt leuk te vinden.
Na de eerste de beste rifugio in de afdaling konden we het warme houtkacheltje niet weerstaan.
Heerlijk bijgekomen en ietwat euforisch zijn we de volgende dag heel beschaafd (met 1 helm op) in wat losse waterdruppels afgedaald. De temp. liep van lieverlee weer op van 0 naar 15 graden, wat een luxe!
Verderop gaat het weer echt regenen en stijgt de temp. verder. Aan het Comomeer (zeggen ze, we zien het amper) betrekken we een B&B.
Wakker worden "in een ansichtkaart", dat is wat we de volgende dag meemaken. Droog en zonnig met sneeuw op de toppen van de bergen. Mooie prenten levert dat op.
Het boekje van meneer Benjaminse liegt intussen niet: "als het geregend heeft, laat staan als het echt regent, moet je wellicht niet langs de oevers van de Adda rijden". Wat een bende! Onze fietsen zien er niet meer uit, we kruipen door een bouwhek om niet terug te hoeven rijden over een mengsel van modder en rivierkeitjes. In Treviglio betrekken we na 84 km een hotelletje, hangen de was weer op en gaan happen, we hebben het verdiend.
Inmiddels is het weer hier een stuk "beter". Na veel regen en kou daarbovenin vallen we in een ander uiterste: zo'n 30 graden en super vochtig, je wordt er een beetje onwel van..
Vandaag na 26 km op de camping van Cremona neergestreken. De stad leunt sterk op zijn riante verleden (bekend van Stradivarius en Monteverdi en nog een aantal beroemdheden die we zelf net kennen), een soort klein Firenze maar het haalt het natuurlijk niet.. Wel is het erg Italiaans en dat doet ons goed. we beginnen langzaam aan het leefpatroon te wennen: 2 a 3 uur lunchen (een siesta heb je dan inderdaad niet meer nodig) en verder lekker laat op en toch vroeg naar bed. Kortom een lui leventje hier dat we graag ondergaan om maar meteen even bij te komen van de toch wel heftige tocht zover.
Foto's sturen zit er alweer niet in, nu in "Internet train", een zeer organiek internetkantoorachtige omgeving met 8 PC's. Thea gaat nu na of er niet toch mogelijkheden zijn, nee dus, noodzakelijke hulpstukken liggen op de camping 3km verderop en daar loop ik niet even heen en weer naar toe.
Wat overblijft is het gevoel dat Italiaans ons steeds moeilijker afgaat sinds we alweer in Spanje waren. De lui hier verstaan geen klap van ons gebrabbel en dat is hun niet kwalijk te nemen. Verder gaat alles goed hoor, we eten als wolven en drinken als Tempeliers, Thea heeft net een paar sandalen aangeschaft waarin je niet spontaan wegdrijft en het andere loopwerk - de fietsen - houden zich ook goed, voortreffelijk eigenlijk gezien wat ze zo al hebben doorstaan.
Groetjes en tot de volgende keer, Thea en Thomas
Ps dank aan alle supporters, we hebben de mailtjes keurig gelezen en hopen met dit verhaal jullie beantwoord te hebben.
7-6: Castel D'Aiano
We zijn er weer, ja alweer. Intussen beland in een hotel in Castel D'Aiano - je weet wel vlak bij Zocca - treffen we zowaar een bereidwillige familie in het hotel die ons op hun laptoppie laat rommelen.
Waar waren we gebleven? Oh ja, in Cremona geloven we. De nacht verliep geweldig, eerst drukkend heet, toen wat muggen van minimale omvang met een groot injectievermogen en tot slot een natte tent omdat Thomas 2 haringen was vergeten en de onvermijdelijke regenbui voor een gering deel binnenstroomde. Kortom, iets om te memoreren.
In Guastalla werden we door een Duits sprekende Italiaan naar de jeugdherberg begeleid. Onderweg kreeg ie een lekke band en zo konden we ondanks onze vele voorbereidingen toch nog een band gaan plakken. De man was er zozeer door vertederd dat hij ons een fles Lambruscowijn aankocht die we later met veel genoegen hebben opgedronken. Ongehoord lekker overigens, ook wel iets voor thuis. Inmiddels vergeten we bijna te vermelden dat het weer inmiddels zeer van slag is. Waar Nederland zucht onder 30 graden weten ze hier niet goed wanneer de vakanties kunnen aanvangen, het lijkt echt nergens op, zoveel en vaak regen. Een gelukje is nog dat de temperatuur best aardig is, tussen 15 en 20 graden. Als je dan wat moet klimmen, en van binnen net zo nat wordt als van buiten is de lol er eigenlijk wel snel af, eerlijk is eerlijk.
Over water gesproken: ze hebben hier wel erg creatieve oplossingen voor dreigend hoog water. De fietsbrug bij de jeugdherberg over een zijriviertje van de Po staat op drijvers, zodat hier met hoog water gewoon mee omhoog beweegt. Zo wordt een constante onderdoorvaarthoogte gegarandeerd en bij hoog water is er toch geen fietser dus waar hebben we dan een brug voor nodig? OOk de jeugdherberg staat op drijvers en we zijn na een voortreffelijke nachtrust best blij dat we weer vast grond onder voeten hebben.
De tocht naar Modena zullen we niet snel vergeten. Door alle regen zie je niet zo best (of ligt het aan de meer dan dubbelzinnige achterhaalde info van ons reisgidsje?), in ieder geval belandden we op een schitterend fietspad langs een snelweg dat echter in een fuik eindigde: doorgaan mag niet want hier eindigt het pad, doorgaan moet toch want hier moet je rechtsaf kunnen. Jammer dat we nu de foto er niet bij kunnen doen, het is schitterend hoe dit ambtenarij illustreert. Enfin, samen de boel over de vangrail getild en voila...
Modena, toch echt geen dorp, werd moeiteloos binnengereden, pardon, gespoeld. Wat een hoosbui, de dienstdoende heer bij de jeugdherberg was zeer onder de indruk en gaf alles wat ie kon en dat was veel: een familiekamer en riante bergruimte voor de fietsen. Na een uurtje ken je dan jezelf niet terug, heerlijk gedouched voel je je een heel ander mens. Toch zal Modena ons bijblijven als een waterige boel met een rommelige binnenstad. Schitterende DOM bekeken maar dat was het dan ook wel zo'n beetje. Tijd om een en ander te compenseren met een stevig bezoek aan een goed restaurant. Ook hier vloeide de Lambrusco, heerlijk.
Vandaag, alweer in de regen, doorgereden tot Castel D'Aiano. Het klimmen valt ons wat zwaar. Zodra de energie wat afneemt, zakt de lichaamstemperatuur en wordt het echt onaangenaam om door te fietsen. Vandaar dat we nu het warme bedje weer opzoeken en jullie het allerbeste wensen. Intussen gaan we door met genieten, ook al is het af en toe best behoorlijk afzien. De overheerlijke keuken hier maakt met steeds weer goed.
Groetjes, Thea en Thomas
10-6: Florence
Alweer een mailfaciliteit, nu in Firenze.
Vanaf vrijdag 8 juni schijnt de zon! Heerlijk! Soms medogenloos, soms een dreigende bui maar toch, heerlijk warm.
Voor de lunch in Prachia werden we warm onthaald door een schijnbaar loslopende hond. Het dier keek ons verwachtingsvol aan en likte Thomas' zilte kuiten.
Heerlijke Parmezaanse, moet ie gedacht hebben. nou ja, wij gaan lekker eten... Als we goed gevuld en doordrenkt, dus na een uur of 2, buiten komen veert El Cana juigend op, de reis kan beginnen, zie je hem denken.
Thea is in alle staten, het is bloedgevaarlijk als zo'n beest, naast - voor -links - rechts van jou en van de weg begint mee te lopen. Nu is ons Italiaans wel ietsjes beter geworden maar haalt het peil van een hond nog lang niet. Na zo'n 5 km treffen we een politieagent die echter zijn schouders ophaalt, afschieten is ook geen goede optie dus verder maar. Met het vooruitzicht op een afdaling zullen we hem toch wel achter ons gaan laten. Ondertussen gaat ie schuimbekkend door, de trouwe wellusteling. Zou zijn baas hem zo mishandeld hebben?
Op zeker moment raakt ie zo moe dat ie onder de fiets van Thomas komt en die rijdt over zijn linker achterpoot. Een natte gil, en hinkepotend gaat ie voort. Gelukkig dat er geen ander ongeluk van kwam. Vlak voor de afdaling inzet, komen we door een dorp waar een voorbijganger hem lokt en gelukkig bij zijn halsband vasthoudt. GRATIA schreeuwen we uit, de afdaling met stukjes van 15% kan beginnen.
In Pistoia vinden we via 't VVV een B&B - meer geluk dan wijsheid: de verhuurster plukt ons van de straat, we hadden het anders nooit gevonden.
Zaterdag op naar Florence, wat een route heeft meneer Benjaminse voor ons bedacht! Wat mij betreft is ie gezakt (erg lang en lastig te vinden) maar het was wel mooi dat moet gezegd.
De Camping Michelangelo in Florence is een zaligheid, vlak bij de kern en we kunnen alle kleding in grote wasmachines kiepelen, dat was hard nodig na 4 weken halve handwasjes...
Hiermee zit deel 2 van de tocht er op en gaan we maandag de tocht vervolgen via Assisi naar Rome.
Groetjes en zegen, of gewoon Salve, van Thea en Thomas
Zie hieronder voor wat prenten uit deel 2
Een extra dag te Basel gebleven en best genoten ook al is het even wennen aan de stadse omgeving. Aan het eind van dit deel zullen we wat prenten opnemen.
In de jeugdherberg zijn de mailmogelijkheden beperkt. Morgen, 26-5, iets minder heet weer - gelukkig - maar wellicht wat regen, we zullen zien.
Met name Marleen dank voor haar sms,jes, dat is leuk en het werkt ook technisch goed.
29-5: Veldkirch
Dank voor jullie reacties, da's leuk hoor!
Inmiddels hebben we onze dorps-, parochie- en "echte"reisgenoten voor de 2e keer ontmoet. Vandaag in de jeugdherberg te Veldkirch, waar anders, ontmoetten we Gerrit en Diny Mol weer. Wat een verrassing na een fietstocht van 80 km door de regen.
Helaas, van het Bodenmeer en de omgevende Alpen niet veel gezien. We waren al lang blij dat er geen brokken zijn gemaakt of zaken verloren zijn geraakt.
Nee, dan gisteren. Wat een dag! Eerst wat simpele zaken in het ongerede: tandpasta kwijt (niet erg met 3 eigen tanden), dan een paar sokken kwijt (ook niet erg met meerdere resterende exemplaren), een fietshelm (gelukkig verlost van dit dilemma immers nog nimmer op gehad en toch maar meegesleept) nee, het ergste was: Thea kwijt! Onvervangbaar en dus rampzalig! Na een uurtje zoeken in de logische omgeving, besloten een warme kroeg op te zoeken om daar de hulp van derden in te roepen. Ziedaar een verlossend eenvoudige suggestie, "Hebt u uw telefoon al gebruikt", nee die staat niet eens aan en Thea heeft er geen maar ik zal hem eens aanzetten ... Voila, een gemiste oproep. Een behulpzame Zwitser had naar mij gebeld. Zo kwam alles weer goed en voelen wij ons hernieuwd in de echt verbonden.
Vandaag kwamen de verloren sokken boven water, tandpasta blijkt voor een woekerprijs best te koop te zijn en morgenochtend worden we vast met een helm op wakker.
Jullie merken het, het is een boeiende tocht.
Inmiddels zitten we in Veldkirch, in Oostenrijk, bijna in Liechtenstein en maken ons op voor de grote vraag: is de Splugenpas voor ons een haalbare barriere of blijkt ie zelfs gesprerrt. Dit laatste zou ons van alle blaam zuiveren terwijl we dan toch de trein pakken. Met deze onzekerheid kunnen we gerust de nacht in, in dit prachtig pand (een voormalig leprosenverblijf waar nu dus andere behoeftigen worden verzorgd).
Onder een afdak is de tent opgezet om te drogen, want rondrijden met overltollig water is toch ook maar onzinnig.
Prenten op Picasa zetten is er hier helaas niet bij het blijkt erg traag te gaan en we moeten echt naar bedje toe. Dus helaas een andere keer..
4-6: Cremona
Eindelijk komt het er weer eens van. Een internetgelegenheid die past qua moment en techniek (alhoewel..)
Na Feldkirch kwamen we toch echt in het slechte regenweer terecht, wat een gedrup zeg. Om niet in de put te raken zijn we maar stoer doorgegaan en kwamen zowaar nog verder ook (84 km verder in Thusis, hotelletje). Er is iets beter weer voorspeld.
De Splugenpas begint te lonken, zoude we dat halen voordat het opnieuw gaat regenen of kiezen we voor een haasjeover per trein?
De keuze werd gemaakt toen we na een voortreffelijke nachtrust hadden bedacht dat je er desnoods halverwege mee stopt en daar een onderkomen in duikt, dat kan immers ook nog. Met zoveel reserves in het achterhoofd kunnen we de uitdaging niet los laten en zetten in op de passage vanaf 700 m naar de 2115 m hoge overgang op eigen kracht. Toen we om 13.30 te Splugen op de helft waren en flink gingen eten en drinken was het ei weer snel gelegd, we gaan voor de volle mep. Nou dat hebben we geweten. De tegenwind stak op en een miezerregentje werd echt water en zelfs wat sneeuwig. Kortom: mooi om op terug te zien maar je moet wel een beetje gestoord zijn om dit echt leuk te vinden.
Na de eerste de beste rifugio in de afdaling konden we het warme houtkacheltje niet weerstaan.
Heerlijk bijgekomen en ietwat euforisch zijn we de volgende dag heel beschaafd (met 1 helm op) in wat losse waterdruppels afgedaald. De temp. liep van lieverlee weer op van 0 naar 15 graden, wat een luxe!
Verderop gaat het weer echt regenen en stijgt de temp. verder. Aan het Comomeer (zeggen ze, we zien het amper) betrekken we een B&B.
Wakker worden "in een ansichtkaart", dat is wat we de volgende dag meemaken. Droog en zonnig met sneeuw op de toppen van de bergen. Mooie prenten levert dat op.
Het boekje van meneer Benjaminse liegt intussen niet: "als het geregend heeft, laat staan als het echt regent, moet je wellicht niet langs de oevers van de Adda rijden". Wat een bende! Onze fietsen zien er niet meer uit, we kruipen door een bouwhek om niet terug te hoeven rijden over een mengsel van modder en rivierkeitjes. In Treviglio betrekken we na 84 km een hotelletje, hangen de was weer op en gaan happen, we hebben het verdiend.
Inmiddels is het weer hier een stuk "beter". Na veel regen en kou daarbovenin vallen we in een ander uiterste: zo'n 30 graden en super vochtig, je wordt er een beetje onwel van..
Vandaag na 26 km op de camping van Cremona neergestreken. De stad leunt sterk op zijn riante verleden (bekend van Stradivarius en Monteverdi en nog een aantal beroemdheden die we zelf net kennen), een soort klein Firenze maar het haalt het natuurlijk niet.. Wel is het erg Italiaans en dat doet ons goed. we beginnen langzaam aan het leefpatroon te wennen: 2 a 3 uur lunchen (een siesta heb je dan inderdaad niet meer nodig) en verder lekker laat op en toch vroeg naar bed. Kortom een lui leventje hier dat we graag ondergaan om maar meteen even bij te komen van de toch wel heftige tocht zover.
Foto's sturen zit er alweer niet in, nu in "Internet train", een zeer organiek internetkantoorachtige omgeving met 8 PC's. Thea gaat nu na of er niet toch mogelijkheden zijn, nee dus, noodzakelijke hulpstukken liggen op de camping 3km verderop en daar loop ik niet even heen en weer naar toe.
Wat overblijft is het gevoel dat Italiaans ons steeds moeilijker afgaat sinds we alweer in Spanje waren. De lui hier verstaan geen klap van ons gebrabbel en dat is hun niet kwalijk te nemen. Verder gaat alles goed hoor, we eten als wolven en drinken als Tempeliers, Thea heeft net een paar sandalen aangeschaft waarin je niet spontaan wegdrijft en het andere loopwerk - de fietsen - houden zich ook goed, voortreffelijk eigenlijk gezien wat ze zo al hebben doorstaan.
Groetjes en tot de volgende keer, Thea en Thomas
Ps dank aan alle supporters, we hebben de mailtjes keurig gelezen en hopen met dit verhaal jullie beantwoord te hebben.
7-6: Castel D'Aiano
We zijn er weer, ja alweer. Intussen beland in een hotel in Castel D'Aiano - je weet wel vlak bij Zocca - treffen we zowaar een bereidwillige familie in het hotel die ons op hun laptoppie laat rommelen.
Waar waren we gebleven? Oh ja, in Cremona geloven we. De nacht verliep geweldig, eerst drukkend heet, toen wat muggen van minimale omvang met een groot injectievermogen en tot slot een natte tent omdat Thomas 2 haringen was vergeten en de onvermijdelijke regenbui voor een gering deel binnenstroomde. Kortom, iets om te memoreren.
In Guastalla werden we door een Duits sprekende Italiaan naar de jeugdherberg begeleid. Onderweg kreeg ie een lekke band en zo konden we ondanks onze vele voorbereidingen toch nog een band gaan plakken. De man was er zozeer door vertederd dat hij ons een fles Lambruscowijn aankocht die we later met veel genoegen hebben opgedronken. Ongehoord lekker overigens, ook wel iets voor thuis. Inmiddels vergeten we bijna te vermelden dat het weer inmiddels zeer van slag is. Waar Nederland zucht onder 30 graden weten ze hier niet goed wanneer de vakanties kunnen aanvangen, het lijkt echt nergens op, zoveel en vaak regen. Een gelukje is nog dat de temperatuur best aardig is, tussen 15 en 20 graden. Als je dan wat moet klimmen, en van binnen net zo nat wordt als van buiten is de lol er eigenlijk wel snel af, eerlijk is eerlijk.
Over water gesproken: ze hebben hier wel erg creatieve oplossingen voor dreigend hoog water. De fietsbrug bij de jeugdherberg over een zijriviertje van de Po staat op drijvers, zodat hier met hoog water gewoon mee omhoog beweegt. Zo wordt een constante onderdoorvaarthoogte gegarandeerd en bij hoog water is er toch geen fietser dus waar hebben we dan een brug voor nodig? OOk de jeugdherberg staat op drijvers en we zijn na een voortreffelijke nachtrust best blij dat we weer vast grond onder voeten hebben.
De tocht naar Modena zullen we niet snel vergeten. Door alle regen zie je niet zo best (of ligt het aan de meer dan dubbelzinnige achterhaalde info van ons reisgidsje?), in ieder geval belandden we op een schitterend fietspad langs een snelweg dat echter in een fuik eindigde: doorgaan mag niet want hier eindigt het pad, doorgaan moet toch want hier moet je rechtsaf kunnen. Jammer dat we nu de foto er niet bij kunnen doen, het is schitterend hoe dit ambtenarij illustreert. Enfin, samen de boel over de vangrail getild en voila...
Modena, toch echt geen dorp, werd moeiteloos binnengereden, pardon, gespoeld. Wat een hoosbui, de dienstdoende heer bij de jeugdherberg was zeer onder de indruk en gaf alles wat ie kon en dat was veel: een familiekamer en riante bergruimte voor de fietsen. Na een uurtje ken je dan jezelf niet terug, heerlijk gedouched voel je je een heel ander mens. Toch zal Modena ons bijblijven als een waterige boel met een rommelige binnenstad. Schitterende DOM bekeken maar dat was het dan ook wel zo'n beetje. Tijd om een en ander te compenseren met een stevig bezoek aan een goed restaurant. Ook hier vloeide de Lambrusco, heerlijk.
Vandaag, alweer in de regen, doorgereden tot Castel D'Aiano. Het klimmen valt ons wat zwaar. Zodra de energie wat afneemt, zakt de lichaamstemperatuur en wordt het echt onaangenaam om door te fietsen. Vandaar dat we nu het warme bedje weer opzoeken en jullie het allerbeste wensen. Intussen gaan we door met genieten, ook al is het af en toe best behoorlijk afzien. De overheerlijke keuken hier maakt met steeds weer goed.
Groetjes, Thea en Thomas
10-6: Florence
Alweer een mailfaciliteit, nu in Firenze.
Vanaf vrijdag 8 juni schijnt de zon! Heerlijk! Soms medogenloos, soms een dreigende bui maar toch, heerlijk warm.
Voor de lunch in Prachia werden we warm onthaald door een schijnbaar loslopende hond. Het dier keek ons verwachtingsvol aan en likte Thomas' zilte kuiten.
Heerlijke Parmezaanse, moet ie gedacht hebben. nou ja, wij gaan lekker eten... Als we goed gevuld en doordrenkt, dus na een uur of 2, buiten komen veert El Cana juigend op, de reis kan beginnen, zie je hem denken.
Thea is in alle staten, het is bloedgevaarlijk als zo'n beest, naast - voor -links - rechts van jou en van de weg begint mee te lopen. Nu is ons Italiaans wel ietsjes beter geworden maar haalt het peil van een hond nog lang niet. Na zo'n 5 km treffen we een politieagent die echter zijn schouders ophaalt, afschieten is ook geen goede optie dus verder maar. Met het vooruitzicht op een afdaling zullen we hem toch wel achter ons gaan laten. Ondertussen gaat ie schuimbekkend door, de trouwe wellusteling. Zou zijn baas hem zo mishandeld hebben?
Op zeker moment raakt ie zo moe dat ie onder de fiets van Thomas komt en die rijdt over zijn linker achterpoot. Een natte gil, en hinkepotend gaat ie voort. Gelukkig dat er geen ander ongeluk van kwam. Vlak voor de afdaling inzet, komen we door een dorp waar een voorbijganger hem lokt en gelukkig bij zijn halsband vasthoudt. GRATIA schreeuwen we uit, de afdaling met stukjes van 15% kan beginnen.
In Pistoia vinden we via 't VVV een B&B - meer geluk dan wijsheid: de verhuurster plukt ons van de straat, we hadden het anders nooit gevonden.
Zaterdag op naar Florence, wat een route heeft meneer Benjaminse voor ons bedacht! Wat mij betreft is ie gezakt (erg lang en lastig te vinden) maar het was wel mooi dat moet gezegd.
De Camping Michelangelo in Florence is een zaligheid, vlak bij de kern en we kunnen alle kleding in grote wasmachines kiepelen, dat was hard nodig na 4 weken halve handwasjes...
Hiermee zit deel 2 van de tocht er op en gaan we maandag de tocht vervolgen via Assisi naar Rome.
Groetjes en zegen, of gewoon Salve, van Thea en Thomas
Zie hieronder voor wat prenten uit deel 2
 |
| Rome deel 2 (Basel-Flo |
vrijdag 25 mei 2007
Roma 2007, deel 1, Rosmalen - Basel, een heel werk
Lieve medereizigers,
De titel doet het al vermoeden: we vonden het een heel werk sinds 13 mei van Rosmalen tot hier in Basel. Kijk voor wat prenten onderaan dit berichtje.
Hebben we eerst best veel regen en tegenwind gehad, na aanvang van de wijnvelden werd het meteen zo overheerlijk warm dat Thomas maar met moeite allerhande hittebultjes kon bedwingen, zo hebben we toch weer baat bij wat chemische middelen.
Het reisboekje van meneer Benjaminse is een voortreffelijk puzzelboek, vooral de dwarsverbanden en varianten rechtvaardigen de nieuwe druk die overigens nu in mei dus uit moet komen. Al met al zien we een heleboel en testen regelmatig de kwaliteit van ons inmiddels 36 jarig verbond. Mooi craquelé is niet lelijk, toch!
De wegen zijn regelmatig van ordinair zand met keitjes, we dachten dat de hele wereld inmiddels was geasphalteerd maar dat valt dus weer mee (of tegen, zoals je wilt).
De vogels fluiten je onderweg van alles toe, in het Frans vooral, maar dat went snel. Zelfs de kwartiersaanduiding van het carillon gisteren was goed te verstaan. Zou Franciscus ook op dergelijke wijze dicht bij de dieren, en dus begrijpelijker voor de mensen, zijn geworden?
Intussen hebben we ongeveer 8 nachten getent en 3 in Chambre d'Hote/B&B. Steeds tot groot genoegen al was het maar omdat je je af en toe rot zoekt naar zo'n plek.
Nu de teller op 822 km staat en we in Basel in een jeugdherberg zijn beland komen we weer in de bewoonde wereld met bijvoorbeeld internet en zo maar nu moet wel de fiets op slot! Zo is alles steeds weer in balans.
We zullen proberen nog wat prenten op Picasa te zetten maar of onze hongerige magen dat nog toestaan? Gelukt! zie hieronder..
Kijk maar eens...
De titel doet het al vermoeden: we vonden het een heel werk sinds 13 mei van Rosmalen tot hier in Basel. Kijk voor wat prenten onderaan dit berichtje.
Hebben we eerst best veel regen en tegenwind gehad, na aanvang van de wijnvelden werd het meteen zo overheerlijk warm dat Thomas maar met moeite allerhande hittebultjes kon bedwingen, zo hebben we toch weer baat bij wat chemische middelen.
Het reisboekje van meneer Benjaminse is een voortreffelijk puzzelboek, vooral de dwarsverbanden en varianten rechtvaardigen de nieuwe druk die overigens nu in mei dus uit moet komen. Al met al zien we een heleboel en testen regelmatig de kwaliteit van ons inmiddels 36 jarig verbond. Mooi craquelé is niet lelijk, toch!
De wegen zijn regelmatig van ordinair zand met keitjes, we dachten dat de hele wereld inmiddels was geasphalteerd maar dat valt dus weer mee (of tegen, zoals je wilt).
De vogels fluiten je onderweg van alles toe, in het Frans vooral, maar dat went snel. Zelfs de kwartiersaanduiding van het carillon gisteren was goed te verstaan. Zou Franciscus ook op dergelijke wijze dicht bij de dieren, en dus begrijpelijker voor de mensen, zijn geworden?
Intussen hebben we ongeveer 8 nachten getent en 3 in Chambre d'Hote/B&B. Steeds tot groot genoegen al was het maar omdat je je af en toe rot zoekt naar zo'n plek.
Nu de teller op 822 km staat en we in Basel in een jeugdherberg zijn beland komen we weer in de bewoonde wereld met bijvoorbeeld internet en zo maar nu moet wel de fiets op slot! Zo is alles steeds weer in balans.
We zullen proberen nog wat prenten op Picasa te zetten maar of onze hongerige magen dat nog toestaan? Gelukt! zie hieronder..
 |
| Rome deel 1 (Rosmalen - Basel) |
Kijk maar eens...
zaterdag 12 mei 2007
vrijdag 11 mei 2007
Routekaarten
Als laatste voorbereiding de routekaarten uit de 3 boekjes (versie 2001, helaas) van Paul Benjaminse
Kaart 1 van Routekaarten
Kaart 2A van Routekaarten
Kaart 2B van Routekaarten
Kaart 3 van Routekaarten
Kaart 1 van Routekaarten
Kaart 2A van Routekaarten
Kaart 2B van Routekaarten
Kaart 3 van Routekaarten
maandag 30 april 2007
Voorbereiding
Voor onze medereizigers,
Fietsconditie opbouwen doen wij door aangename km's te rijden, vandaar dat we langzamerhand wat ritjes maken waarbij we niet vergeten dat het ook best leuk mag blijven. Tegen de wind in met de trein en terug fietsen, zo blijft het leuk al houden we elkaar natuurlijk best een beetje voor de gek.
Naar Zeeland, 12 april 2007
Fietsconditie opbouwen doen wij door aangename km's te rijden, vandaar dat we langzamerhand wat ritjes maken waarbij we niet vergeten dat het ook best leuk mag blijven. Tegen de wind in met de trein en terug fietsen, zo blijft het leuk al houden we elkaar natuurlijk best een beetje voor de gek.
Naar Zeeland, 12 april 2007
Een oude wens gaat in vervulling: bij een straffe noorden wind van Rotterdam, via mijn dienstmaatje Rens naar Frans en Frieda in Veere. Da's pas fietsen, over de LF route, heerlijk ontvangen worden in De Craecke. Zie hier voor een uitgebreide fotoserie.
De volgende dag terug tot Rilland Bath, rest per trein. Lui he?
Weerribben, zondag 15 april 
Alsof we er nooit genoeg van hebben. Met de trein naar de Weerribben. Veel medeburgers hebben dit moois al ontdekt, zie de foto's. Na een aangenaam verblijf bij Ursula en Marleen gaan we langs de IJssel naar Deventer, rest weer per trein.
Heeswijk, donderdag 26 april.JPG)
Met Gerrit en Diny Mol naar de paters van Berne te Heeswijk waar wij waardevolle tips ontvingen van pater Joost Janssen. Hij is goed op de hoogte van de route en van de (on)mogelijkheden om meer religiositeit in te bouwen dan het boekje van Reitsma ons heeft te bieden. Het gesprek gaf ons een warm gevoel, alsof we morgen al vertrekken. We zullen zien wat er van komt.
Utrecht, koninginnedag 30 april.JPG)
Alweer een luie dag! Met de trein naar Utrecht - naar Marleen en Ursula - en geblazen door een NO-windje zalig terug. De natuur doet zijn best, zowel qua groen als qua jong vee in allerlei vormen. Het voorjaar mag dan van slag zijn door de hoge temperaturen en de geringe neerslag, het is er nog niet minder mooi om, zie de foto's maar eens. Om wat meer gewicht aan de tocht te geven hadden we de tassen maar eens gevuld. Thomas moest het, zoals vaker, weer eens overdrijven: achteraf bleek dat ik 31 kg stenen bij me had. Geen wonder dat het wel lekker veerde ondanks de keiharde (5 bar!) banden.
Abonneren op:
Posts (Atom)